Ο Μιχάλης Κόκκινος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1962.

Έζησε στη Λοζάνη, Ζυρίχη, Βρυξέλλες, Μόναχο,

Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα.

Έκανε σπουδές ζωγραφικής, μουσικής και σύνθεσης,

καθώς και δημοσιογραφίας στο Μόναχο της Γερμανίας.

Πρώτος του δάσκαλος στη ζωγραφική, υπήρξε ο παππούς του

γλύπτης Μιχαήλ Γ. Κόκκινος (1900-1990),

του οποίου το έργο έχει λάβει διεθνώς των υψηλοτέρων διακρίσεων.

O Μιχάλης Kόκκινος έχει συγγράψει και εκδώσει μέχρι σήμερα έντεκα βιβλία.
Τα βιβλία του «Το Ζεϊμπέκικο», «Κι εκείνη είπε, όχι…» και «Sti Michaela», 
έχουν μεταφραστεί αντίστοιχα στα γερμανικά, γαλλικά και αγγλικά.
Το 2006 κυκλοφορεί σε CD τον ορχηστικό του κύκλο «ΩΚΕΑΝΟΣ»
για βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο και κοντρα­μπάσο.

Έργα του έχουν εκτεθεί στο Παρίσι, Βρυξέλλες, Μόναχο,

Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λουτράκι κ.α.

Εκτός των άλλων υπήρξε από το:
1982-2000 Μέλος της Διεθνούς Eνώσεως Δημοσιογράφων Tύπου της Γαλλικής Γλώσσας
1982-2006 Eκδότης της εφημερίδας «Eλληνική Φωνή του Mονάχου»

• Aνταποκριτής της εφημερίδας «Eθνικός Kήρυκας των Bρυξελλών»,
• Mέλος της Eνώσεως Aνταποκριτών Eλληνικού Tύπου του Eξωτερικού
1983-1989 Εκδότης των εκδόσεων «Tέχνη & Λόγος»
1984-2006 Εκδότης των «Eκδόσεων Όμβρος»
1997-1998 Πρόεδρος του «Ιδρύματος Μιχαήλ & Νίκης Κοκκίνου», Κάλυμνος
 2004-2006 Ιδιοκτήτης της «Kokkinos Gallery», Λουτράκι Κορινθίας
 2005-2008 Διευθύνων Σύμβουλος της «Αστικής μη Κερδοσκοπικής 
 Εταιρείας: «Μουσείο Μιχαήλ Γ. Κόκκινου- Πολιτιστικός Οργανισμός Καλύμνου

Σήμερα, διδάσκει ζωγραφική στα ατελιέ του της Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Ιωάννινα.

Αναλυτικότερα, μπορεί κανείς να ανατρέξει στην ιστοσελίδα του www.mkokkinos.gr,
καθώς και στον συλλεκτικό τόμο Η’ «Βιογραφίες Συγχρόνων Προσωπικοτήτων της Ελλάδος»,
έκδοση «Ελληνική Εθνική Γραμμή», Αθήνα 2002,
υπό την αιγίδα του τ. προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου.

CONTACT

τηλ. : 6938742803

links:

instagram:https://www.instagram.com/michelkokkinos4404/?hl=en

www.mkokkinos.gr

www.facebook.com/michel.kokkinos

www.facebook.com/pages/Πίνακες-Μιχάλη-Κόκκινου

www.youtube.com/user/michelkokki100

https://twitter.com/omvros

ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΙΟΝΙ

«…Εμπνέομαι από την άσπρη νιφάδα του χιονιού

που θα καεί στην κόκκινη κόλαση…»

Μιχάλης Κόκκινος

Γκαλερί Έρση

5 Οκτωβρίου έως 27 Οκτωβρίου 2017

(Κλεομένους 4, Κολωνάκι, τηλ. 210 7220231 & 6932 738191)

Η ζωγραφική του Μιχάλη Κόκκινου είναι κατά βάση ανθρωποκεντρική.
Όταν απεικονίζει τοπία ή την φιγούρα σε συνάρτηση με στοιχεία του περιβάλλοντος, τα παρουσιάζει μέσα από μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που αποδίδει ρευστές και εσωτερικά συγκρουσιακές ή αντιφατικές καταστάσεις, που αποτυπώνουν αινίγματα της ζωής, δίνοντας εναύσματα στοχασμού στον θεατή.

Τα θέματα του καλλιτέχνη, με συμβολικό ή αλληγορικό περιεχόμενο, προέρχονται από μετουσιωμένες παρατηρήσεις της καθημερινότητας, συνδυασμένες με μνήμες και εντυπώσεις, οι οποίες αναβλύζουν άλλοτε από το ατομικό και πότε από το συλλογικό υποσυνείδητο.

Η πηγαία εικαστική γραφή του Μιχάλη Κόκκινου διακρίνεται για την ρευστότητα και την εξπρεσιονιστική της ελευθερία, αναδεικνύοντας τις χυμώδεις εντάσεις, αλλά και τις ομιλητικές αντιπαραθέσεις του χρώματος, καθώς αυτές διαμορφώνουν εικόνες υποβλητικές, με την φωταύγεια και τις δραματικές σκιές να δραστηριοποιούν τον νού και την φαντασία του θεατή, προκειμένου να διαισθανθεί πίσω από τα ορατά, τα υφέρποντα κυρίως και τα σιωπηλά παραλειπόμενα της κάθε σύνθεσης.

Ο καλλιτέχνης συνηθίζει να αποδίδει συνεκδοχικά το βλέμμα, την στάση του σώματος, τις χειρονομίες ή το ύφος του προσώπου, ως ενδεικτικό γνώρισμα της σύνολης προσωπικότητας που αποτυπώνει στις επιφάνειές του, κυρίως αναφορικά με τον ψυχισμό της.

Χρησιμοποιεί την παραστατικότητα, χωρίς να καθηλώνεται σ’ αυτήν. Δεν τον ενδιαφέρει ο λεπτομερής περιγραφικός σχεδιασμός, αλλά να μεταφέρει στον θεατή την αίσθηση που προκαλεί το θέμα του ζωγραφισμένο με εξπρεσιονιστικές χρωματικές αντιπαραθέσεις (κόκκινο, κίτρινο-μενεξεδί-βαθύ μαβί), καθώς η συγκοπτόμενή του πινελιά τονίζει τις εντάσεις και τις υφέσεις που προκαλούνται μέσα από τον χρωμοσχεδιαστικό της διάλογο. Το φως διαπερνά όλο το θέμα, χωρίς να αφήνει σκοτάδια και χωρίς να διακρίνεται συγκεκριμένη εστία έκλυσης αυτού του φωτός, με αποτέλεσμα η χοϊκότητα και η γήινη αίσθηση που προκαλούν πολλές φορές οι πίνακές του, να αποκτούν μια διάσταση μετέωρη και μεταφυσική. 

Αθηνά Σχινά
Καθ. Παν/μίου Αθηνών, Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης

 Η προσωπική έκφραση του Μιχάλη Κόκκινου τόσο με τη ζωγραφική του όσο και την ποίησή του είναι κατά την άποψή μου «ωμά ρομαντική».

«Τιμή σε όσους έχουν ηττηθεί! Τιμή σε όσους έχουν πληγωθεί!».

Η εξπρεσιονιστική κραυγή του Μιχάλη Κόκκινου, είτε εκφρασμένη από τα νοήματα της ποίησής του, είτε από τα δυνατά κόκκινα των πινάκων του φέρνει τον αναγνώστη και θεατή σε κατάσταση εγρήγορσης.

Γιώργος Λαναράς

Ζωγράφος

Ο Μιχάλης Κόκκινος με τους πίνακές του, μας φορτώνει με το αέρινό του βάρος, τις θωπείες των συνειρμών του, την ονειροφαντασία των παραισθήσεων, τις ερεβώδεις αστραπές, τις ατραπούς του τού ανείπωτου.

Στέλλα Παπαθανασίου

Ποιήτρια

Εκτιμώ τη θεματική και χρωματική τόλμη σ’ έναν “ιδιότροπο” εξπρεσιονισμό που εκπέμπει, αλλά και σκάβει το θέμα πολύτροπα. Στέκομαι ιδιαίτερα στο «Κομπολόι» στα πουαντιλισμένα τραυματικά χέρια που μετρούν το χρόνο ως τις μαύρες του ρίζες.

Πάνος Κυπαρίσης

Σκηνοθέτης, ποιητής

Οι πίνακες του Michel Κόκκινου είναι μακρινοί και συγχρόνως κοντινοί…
Είτε με χρώμα, είτε με μαύρο και άσπρο, αναδύουν την αυθεντικότητά του, το μυστήριο του και τον πλούσιο εσωτερικό του κόσμο. O Michel Κόκκινος δεν οπισθοχωρεί! Προχωρεί πάντα… ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ πάντα… Γνωρίζει πως η ομορφιά κάνει τον κόσμο καλύτερο και αγωνίζεται ακατάπαυστα για να διατηρήσει αυτήν την ομορφιά, που κρύβει μέσα του βαθιά.

Ο Michel Kόκκινος ξέρει να αγκαλιάζει ολόκληρο το σύμπαν, με το θαύμα του έργου του. Τα έργα του είναι λουλούδια του ήλιου και κοχύλια του φεγγαριού.
Το χρώμα του μεταμορφώνεται σε ήχο… Ο ήχος του μεταμορφώνεται σε χρώμα… Βλέπει από μακριά αυτό που βρίσκεται κοντά… Βλέπει από κοντά αυτό που βρίσκεται μακριά…

Μαρία Φιλίππου
Καλλιτέχνης

Ο Μιχάλης Κόκκινος θέλει, απαιτεί, ζητάει συνέχεια να περάσει από το λογικό κόσμο των εννοιών στο μαγικό κόσμο των χρωμάτων. Αυτό είναι που τον συναρπάζει. Για τον Κόκκινο το χρώμα είναι ένα εργαλείο δουλειάς –μ’ αυτό δουλεύει. Ο τρόπος με τον οποίο εισβάλλει στο χώρο των χρωμάτων είναι συναρπαστικός, όπως επίσης είναι συναρπαστική και η εισβολή του στο χώρο των εικόνων, του ονείρου, γιατί πρόκειται για μια εισβολή στο χώρο του όνειρου, για μια κατάδυση, θα έλεγα, στο ασυνείδητο. Τώρα θα μου πείτε: «Και ποιος νομιμοποιείται να απαιτεί νοηματική ενότητα σ’ ένα όνειρο, νοηματική συνέχεια σ’ έναν ονειρισμό?» Η δόμηση των έργων του Κόκκινου δεν οφείλεται στον ίδιο τον Κόκκινο! Ο Μιχάλης Κόκκινος καταναγκάζεται από τη δόμηση των έργων του. Είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει αυτόν τον τρόπο σκέψης, αυτή την εκφορά δημιουργίας, γιατί το έργο του είναι δομημένο έτσι. Η μορφολογία του, δηλαδή, του έργου, καθοδηγείται από το νοηματικό περιεχόμενο του έργου, Δεν μπορεί να ζωγραφίσει διαφορερετικά ο Κόκκινος, όταν θέλει να εκφράσει τα συγκεκριμμένα νοήματα τους πίνακές του. Θα ήταν ρηχό, θα ήτανε κατώτερο των δυνατοτήτων του.

Στέφανος Στεφανόπουλος

Καθ. Παν/μίου Αθηνών

Η ξεχωριστή τέχνη του Κόκκινου έρχεται να συγχωνεύσει, να αφομοιώσει μέσα σε ένα μείγμα αισθητικής την αιρετικότητα και την κοινωνική πρόκληση. Πρόκειται για μια τέχνη αυστηρά προσωπική, προσωποπαγή θα έλεγα. Μια μορφή τέχνης πολύμορφης και πολυεπίπεδης που δεν εξαντλείται στα κλειστά όρια μιας μόνο καλλιτεχνικής έκφρασης: στη ζωγραφική, την ποίηση, τη μουσική. Έρχεται να αναμείξει και να απασχολήσει περισσότερες της μιας Μούσες, με διαφορετική καθ΄ύλην αρμοδιότητα η κάθε μία.

Η τέχνη του Μιχάλη Κόκκινου δεν αποβλέπει, δεν έχει ως αντικείμενο την κατασκευή ενός έργου, την παράδοση ενός έτοιμου καλλιτεχνικού δημιουργήματος. Είναι μια τέχνη, μια καλλιτεχνία, βιωμένη, μια καθημερινή αισθητική στάση ζωής, μια ασταμάτητη αναζήτηση του ωραίου και του αληθινού μέσα από διαφορετικά μονοπάτια. Όχι μόνο του νου αλλά και της καρδιάς, του συναισθήματος. Είναι η αναζήτηση και ο εντοπισμός του στοιχείου της μαγείας, τόσο στη ζωή του ανθρώπου, όσο και κυρίως στο θάνατό του.

Ώριμος, χωρίς ηλικία - είναι πέραν ηλικίας ο Κόκκινος, είναι φανατικός διώκτης της σεμνοτυφίας, της εγκράτειας του banal. Με σώας τας φρένας, αλλά χωρίς φρένα, χωρίς τροχοπέδη στην αναζήτηση του ηδονικού, του αληθινού, του ωραίου, ζωγραφίζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.

Παθιασμένος, χωρίς εμπάθεια, φαντασιόπληκτος, ζει και κινείται στον χώρο του υπερρεαλισμού, ενώ η τέχνη του αποτυπώνεται με πινελιές πρώιμου εξπρεσιονισμού ή ακόμη φοβισμού.

Όμως το καλλιτεχνικό έργο του Μ. Κόκκινου είναι κάτι που θα απασχολήσει στο μέλλον κουραστικά και κριτικά τους επαγγελματίες του είδους.

Παναγιώτης Κανελλάκης

Συγγραφέας, στοχαστής

Ο Μιχάλης Κόκκινος ξέρει καλά, ότι την λύτρωση δεν την φτάνει κανείς αναίμακτα κι ανώδυνα. Για να αισθανθεί κάποιος την δυνατή λάμψη του φωτός, πρέπει να βγει από το βαθύ σκοτάδι, για να νιώσει την απόλυτη ομορφιά πρέπει ν’ αντικρύσει την φοβερή ασχήμια και για να γευτεί την ευτυχία, πρέπει να διαβεί πολλά μονοπάτια θλίψεων. Αυτές τις αλήθειες, μας φανερώνει με το δικό του ξεχωριστό ύφος ο Μιχάλης Κόκκινος.

Μέσα στο έργο του καθρεπτίζεται η ιστορία της ανθρώπινης ψυχής. Αποτυπώνει εικαστικά τα πράγματα με το αληθινό τους όνομα. Με τρόπο πηγαίο και αφτιασήδωτο, φτάνει στην άκρη της ευαισθησίας αλλά και της σκληρότητας, της καθημερινής σκληρότητας και φρίκης που αντικρίζουμε γύρω μας την κάθε στιγμή. Μέσα από τολμηρές πινελιές και αντιθέσεις οριακές, οι πίνακές του ανασύρουν την αλήθεια των φαινομένων για να σημάνει μέσ’ από αυτά ένας άλλος καθαρτήριος μυστικός πίνακας, αποκαλυπτικός.

Λέτα Κουτσοχέρα

Ποιήτρια, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών